ΟΜΙΛΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΠΟΑΣΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΡΙΓΩΝΗ ΣΤΟ 23ο ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Επειδή πολύς λόγος γίνεται από πέρυσι, με ευθύνη της πολιτικής Ηγεσίας, για την αναδιάρθρωση της Ελληνικής Αστυνομίας, πρέπει να βάλουμε όλοι στο μυαλό μας ότι αυτό θα είναι το κυρίαρχο ζήτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει, ώστε εμείς οι ίδιοι με τη γνώση, την εμπειρία και την εργασιακή μας σοφία που μας διακρίνει, να φτιάξουμε την Αστυνομία του αύριο.

Έχουμε ευθύνη να διαφυλάξουμε την αναμόρφωση του εργασιακού μας περιβάλλοντος με γνώμονα τον συνάδελφο που πεθαίνει στο δρόμο και όχι με όρους στρατηγών και επιτελείων.

Δεν μπορεί να συζητούμε για αναδιάρθρωση υπηρεσιών και να μην ζητείται η γνώμη του προσωπικού.

Δεν μπορεί να αποφασίζουν για εμάς αυτοί που δεν έχουν καμία σχέση με εμάς.

Δεν μπορεί να διακινούνται κείμενα που πάνε και έρχονται στα πολιτικά κόμματα χωρίς να έχει ζητηθεί καν η αξιολόγηση τους από το συνδικάτο.

Δεν μπορεί κάποιοι να θέλουν για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους να μιλούν για αναδιάρθρωση, χωρίς καμία πρόβλεψη για χρηματοδότηση του εγχειρήματος αυτού.

Με ποιο στόλο οχημάτων θα ανταποκριθούν οι συνάδελφοι που θα βρίσκονται στο πεζοδρόμιο;

Με ποιο νομοθετικό πλαίσιο; Με τα χιλιάδες Προεδρικά Διατάγματα που τιμωρούν μόνο κατωτέρους;

Τα ερωτήματα μπορεί να είναι άπειρα. Οι απαντήσεις όμως;

«Ο δρόμος έχει τη δική μας ιστορία»

Η πολιτική επικαιρότητα των ημερών επανέφερε το θέμα της κατασκευής των τεσσάρων μεγάλων οδικών αξόνων (Ε-65, Ιόνια Οδός, Ολυμπία Οδός, Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου), προσδίδοντας παράλληλα μια δικαιολογημένη ελπίδα ανάκαμψης της υφεσιακής μας οικονομίας και μείωσης της δυσθεώρητης ανεργίας.

Όχι όμως για όλους μιας και το «success story» για εμάς, σταματάει στην Καλαμπάκα.

Γρεβενά και Δυτική Μακεδονία μπορούν να περιμένουν, ίσως το «τραίνο της Καλαμπάκας», μόνο που και αυτό δεν πέρασε ποτέ…

Και εκεί που θα περίμενε να δει κανείς έστω μια αντίδραση, παραδόξως διαπιστώνει μια συνολική σιγή. Μακάρι να είναι αυτή που προηγείται της καταιγίδας και όχι η σιγή μιας νεκρής κοινωνίας.

Για να εκπληρωθεί η ευχή, όλοι οι ενεργοί πολίτες του τόπου, καθένας από το δικό του μετερίζι, έχουμε ευθύνη μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικές φιλοδοξίες, να κινητοποιηθούμε ενωμένοι, διεκδικώντας αλληλοστηριζόμενοι το αύριο που χάνεται.

Κανένα νόημα δεν θα έχουν η Βάλια Κάλντα, η Βασιλίτσα, το Αστεροσκοπείο, το Παλαιοντολογικό Μουσείο, το Νοσοκομείο, το Κέντρο Νεοσυλλέκτων, οι υποδομές της Αστυνομίας, τα Μανιτάρια, τα αγροτικά προϊόντα και τόσα άλλα που καλώς έχουν προγραμματισθεί να υλοποιηθούν ή υλοποιούνται ήδη,  αν στην εποχή της ταχύτητας και της τεχνολογίας, εξακολουθούμε να παραμένουμε στο χάρτη μια κουκίδα χωρίς πρόσβαση στο 80% του πληθυσμού της Χώρας που ζει νότια από εμάς.

Είναι προφανές ότι ο συγκοινωνιακός κόμβος Ευρώπης, Δυτικών  Βαλκανίων και Τουρκίας που μπορεί να δημιουργηθεί, σε κάποιους δεν φαντάζει ως η καλύτερη ιδέα.

Είναι προφανές ότι η «πίτα» της ανάπτυξης, σε  κάποιους δεν συμφέρει να μοιραστεί ισομερώς.

Αναρωτιέμαι, ως πότε επώνυμοι και ανώνυμοι θα αποδεχόμαστε μοιρολατρικά τις εξελίξεις, βυθισμένοι στην απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών, τον ωχαδερφισμό και τον μικρόκοσμο μας;

Πως θα βοηθήσουμε και θα υποστηρίξουμε όσους ελεύθερα εκλέξαμε να διαπραγματεύονται και να διεκδικούν για εμάς, χωρίς όμως εμάς;

Αν εφεξής μας ενδιαφέρει το μέλλον, καιρός είναι τόσο για αυτόν τον δρόμο (Ε-65), όσο και για τα υπόλοιπα δημόσια ζητήματα,  να ξαναρχίσουμε ως πολίτες να γράφουμε τη δική μας ιστορία.

Γρεβενά 01 Δεκεμβρίου 2013

Χρήστος Τριγώνης

Κάτοικος Γρεβενών

trigonischr@gmail.com